It’s my duty as a Pole, as a Christian, to help if I can.
Najnowsze artykuły
Popularne wyszukiwania
Polecamy
Maria Frances
1
8,0/10
Pisze książki: literatura obyczajowa, romans, powieść historyczna
Ten autor nie ma jeszcze opisu. Jeżeli chcesz wysłać nam informacje o autorze - napisz na: admin@lubimyczytac.pl
8,0/10średnia ocena książek autora
18 przeczytało książki autora
53 chce przeczytać książki autora
0fanów autora
Zostań fanem autoraKsiążki i czasopisma
- Wszystkie
- Książki
- Czasopisma
Popularne cytaty autora
Cytat dnia
This street has always held happy memories. But now, knowing that this very street leads straight towards the ghetto … it makes me want to c...
This street has always held happy memories. But now, knowing that this very street leads straight towards the ghetto … it makes me want to cry!
1 osoba to lubiShe thought she’d cried enough to last a lifetime, but there always seemed to be more tears, and so she stood there, sobbing her heart out o...
She thought she’d cried enough to last a lifetime, but there always seemed to be more tears, and so she stood there, sobbing her heart out once more.
1 osoba to lubi
Najnowsze opinie o książkach autora
Córki Warszawy Maria Frances
8,0
Irena Sendlerowa to postać wybitna. Na przestrzeni lat, podstawie jej życiorysu, powstały niezliczone książki, dokumenty i filmy. Maria Frances też pokusiła się o to pokusiła, ale napisała powieść jedynie inspirowaną życiem i działalnością tej wybitnej postaci.
To nie jest książka sensu tricto historyczna. Najbliżej jej do powieści obyczajowej, z elementami historycznymi. W kilku miejscach fabuła jest dość wartka, ukazuje konspiracyjne działania podziemia, w innych zaś merytorycznie wyjaśnia i rozwiewa wojenne wątpliwości. Zaskakuje tajemnicami, ale też wybitnie niezrozumiałymi w XXI wieku poglądami, które mogą prowadzić do tragedii. Podaje na tacy wszystkie szczegóły sprzed lat i krok po kroku, wraz z bohaterami stara się dotrzeć do prawdy. Autorka manifestuje uwielbienie do Ireny Sendlerowej i w przystępny (czasem jednak nieco okrojony) sposób opowiada o jej historii.
autorka gromadzi w powieści wszystkie fakty, rozlicza bohaterki z życia, swoich decyzji i knowań towarzyszących im na przestrzeni czasów. Nie osądza jednak, tylko podpowiada, wysnuwa pewne teorie, z którymi zderzyć się musi czytelnik. Bo ocena należy do nas, osób, które czytając, obserwują szlachetne pobudki bohaterek.
Ta książka to idealny przykład powieści obyczajowej, z mocnymi, krnąbrnymi i mądrymi postaciami kobiecymi, które walczą o siebie, by móc pomagać innym. Warto zajrzeć do tej powieści.
Córki Warszawy Maria Frances
8,0
Już Wam wspominałam, że książki o tematyce wojennej to jedne z moich ulubionych.
Okupowana Warszawa, rok 1942. Seattle czasy współczesne.
Lizzie przez przypadek dowiaduje się, że jej babcia jest Polką i została adoptowana. Jej korzenie sięgają Warszawy, drugiej wojny światowej. Znajduje na strychu stare zdjęcie na którym jest jej prababcia z tajemniczą kobietą. Zaczyna prowadzić śledztwo. Wyrusza do Polski w poszukiwaniu prawdy. A także w poszukiwaniu siebie. Od lat ma problemy z zajściem w ciążę. Jej małżeństwo przechodzi kryzys. Co uda jej się ustalić? Czy wyprawa pomoże jej w życiu? Kim naprawdę była prababcia? Jest smutno, tragicznie, ale bywają dobre chwile. Jak to w życiu bywa... okres wojny był przerażający. Na pewno Ci, którzy przeżyli nigdy nie zapomną zabójstw, głodu, ludzkiego cierpienia, ludzkiej krzywdy zadanej przez drugiego człowieka.
Z drugiej strony aktorka pokazuje nam obraz prababci Lizzie, która ratowała Żydów z warszawskiego getta. Historia kobiety jest przerażająca. To co tam się działo jest niewyobrażalne, ale prawdziwe. Poświęcenie, odwaga, ogromna empatią, zdrady. Ile człowiek jest w stanie przeżyć? Każda uratowana osoba to wielkie szczęście. Każde wywiezione żywe dziecko, oddane w ręce obcych, tylko dlatego, żeby przeżyło. Wspomnienia z wojny przerażają.
Książka smutna ale zarazem wciągająca. Byłam ciekawa jak się potoczy śledztwo Lizzie. Co odkryje przyjeżdżając do Polski. Zaskoczyło mnie zakończenie a płakałam jak bóbr.
Człowiek po przeczytaniu takiej książki musi dużo przemyśleć. Skoczyłam ją w zeszłym tygodniu ale nie umiałam zebrać myśli. To jedna z tych książek, po których przeczytaniu muszę odpocząć. Przetrawić to co się działo. A tym bardziej, że to nasza historia. Historia, którą wydarzyła się naprawdę.
Polecam 💪💪💪